IHEU Conferentie
Toronto, 9 juli 1994 Metropolitan Chestnut Park Hotel
Ik zit naakt op de 24ste etage van één van die hotels waar geen eigen leven voelbaar is. Gebrek aan leven kenmerkt ook de vergaderingen van deze IHEU conferentie van Canadese en Amerikaanse humanisten. Hoe naief, fantasieloos, sektarisch en dogmatisch kun je zijn! Zo erg heb ik het nog niet meegemaakt.
Ik probeer veel te slapen, al lukt dat niet steeds. Misschien ben ik overwerkt. Gisterenavond naar Lake Ontario gewandeld, het meer bij Toronto. Na minuten op een bank te hebben gezeten, overvalt me plotseling de schoonheid van de situatie. Achter mij klotst het water als een boot langs de oever vaart; er passeert een zwart meisje in een delicate witte rok die in banen rond haar benen valt en beurtelings open en dicht gaat; een vogel boven haar hoofd; iets verder een zwerver met zijn handel en een dun atletisch meisje op rollerskates. Iedereen lijkt verzonken in zichzelf, terwijl ze bij elkaar horen.
Het maakt me gelukkig dit te schrijven. Het is als de avond op de dijk bij Marken: jij gekleed; ik naakt. Soms wordt het bestaan transparant en vloeit het in elkaar over.