Masterclass 19 maart 2014 Pedagogiek Amersfoort
betr.: Bestaat het kind?
Beste Loes en Renée,
er heeft zich een intermezzo afgespeeld tussen jullie bezoek aan mij
d.d. 7 november 2013 en mijn reflecties over het thema: Bestaat het kind?
Ik heb een kort intro geschreven waarvan jullie bij de aankondiging gebruik kunnen maken. Het lijkt mij geen overbodige luxe, gezien de strekking van mijn college. Ik schets niet alleen beknopt hete nature-nurture dilemma, alleen radicaler dan gebruikelijk, maar ook de visie op het thema vanuit de Japanse en Islamitische kosmologie. Ik wil rond de vraagstelling een vervreemdend effect oproepen om de toehoorders te doordringen van het belang van de vraag.
Bestaat het kind?
Introductie: Als ik deze vraag voorleg aan Diotima van het Orakel van Delphi houdt zij mij een spiegel voor zonder iets te zeggen. Stel ik dezelfde vraag aan Ourobouros, de sacrale slang in het oude Egypte, bijt zij als antwoord in haar eigen staart. Ik zoek verder en bedenk dat het moment van conceptie van het kind zijn eerste zijnservaring inhoudt, gevolgd door geboorte, het begin van zelfkennis. Plots realiseer ik me dat ieder wereldbeeld een ander verhaal vertelt over conceptie en geboorte. De verschillen zijn soms adembenemend. Is de cirkel het antwoord?
Bestaat het kind? De vraag verandert naargelang de plaats die het kind in de kosmos wordt toegedacht. Kom dus met een leeg hoofd, want een vol kopje laat niets toe, lees ik bij Lao Zi.