Respondenten blog februari 2016

Respondenten blog

ACCEPTING THE WAY invitation februari 2016

*

Euthanasie & transformatie

Fons Sama,

dankjewel !
Eens,.. van harte en zonder te weten

Gasho en hug,

Bjørn Aris

*

Subject: euthanasia & transformation

Jochum Damstra LEV / Springstof i.s.m. Laurens Knoop (1972) – The most important question of our time ruimt

*

Loek Schönbeck: Heraclitus doodsfragmenten En als je dan toch met een soort parafrase van Heraclitus bezig bent, waarom dan niet de doodsfragmenten erbij gehaald, zoals DK22B27/M74 en DK22B88/M41? „When men die there awaits them what they neither expect nor even imagine” en „As [one] and the same thing there exists in us living and dead, and the waking and the sleeping, and young and old, for these things having changed round are those, and those things having changed

*

Dag Fons,

wat een geweldig bericht heb je me gestuurd, ik heb het met grote belangstelling en instemming gelezen. Accepting the way , ja, dat is precies waar ik op het ogenblik mee bezig ben.

ik wil graag ook je volgende berichten en filosofische beschouwingen volgen.

Wat een prachtige foto staat erbij. Het stuurde mijn gedachten de bergen in, die ik zo graag – en alleen – beklom, van mijn vroege jeugd af. Niet veel verder dan Zwitserland en wat er nog elders in Europa aan bergen was, met een enkele reis in de woestijn en zijn zandheuvels. Maar de ervaringen waren waarschijnlijk niet anders dan in verdere gebieden – de melancholie, het één-zijn met een natuur die niet tijdloos, maar even vergankelijk was als ikzelf. Een soort van eenheid.

Hartelijk dank, kom je nog eens langs?
Hartelijke groet,

Lili  [Jampolle]

*

Op 19 feb 2016, om 16:12 heeft Fons Elders, Philosophical Walks het volgende geschreven:

To see a World in a Grain of Sand
And Heaven in a Wild Flower,
Hold Infinity in the palm of your Hand
And Eternity in an hour.

William Blake( Auguries of Innocence)

De grenzeloze wereld van Rik Lina   ARTTRA

*

lieve Fons,

Wat een prachtige site, zowel vorm als inhoud. Super.
Gecondoleerd met het overlijden van je broer.

liefs, Moki

*

Dierbare Fons,

Wat ziet het er betoverend uit.
Ik hoop op een mooie uitwisseling van ideeën.

Klopt het dat je broer 16 12 2015 is overleden? En nu dient als inspiratiebron?

Een mooi weekeinde gewenst,

Noud

*

[email protected] 24.02.16 Expertisecentrum Forensische Psychiatrie

Geachte mevrouw Weidema, geachte collega Widdershoven,

n.a.v. uw oproep in NRC:
‘Zoek de echte dialoog De uitzending over de Levenseindekliniek mondde helaas uit in een vruchteloze discussie achteraf, tussen twee sterk oppositionele uitersten. Het werd een heilloos gesprek waarbij de deelnemers geen enkele poging deden elkaar te begrijpen.’

Mijn ervaringen met de Levenseindekliniek als contactpersoon van mijn broer prof. dr. mr. J. Elders, lid van de NVVE, hebben mij geïnspireerd tot een beknopt essay over Euthanasie & Transformatie.

Mijn leerstoel aan de Universiteit voor Humanistiek bracht met zich mee dat uiteenlopende opvattingen over ‘Leven en Dood’ binnen de filosofie en religies, de nodige aandacht kregen, zoals in Over Leven en Dood, VUBPress Brussels, 1997 3de druk, en Handboek Sterven, Uitvaart en Rouw . SUR 17/13 – 37. (Manual Dying, Funeral and Mourning) Elsevier gezondheidszorg (Healthcare) 2005 zie voor oorspronkelijke tekst: 2005 Sterven en dood in filosofische zin.

Een recente bijdrage tussen de oppositionele uitersten vindt u beneden in de bijlage door te klikken op:

PHILOSOPHICAL WALKS

Ik hoop dat dit een bijdrage kan zijn aan uw queeste naar de dialoog.

Met vriendelijke groet,

Fons Elders

*

Geachte heer Elders, beste Fons,

Wat leuk om je reactie te ontvangen op ons ingezonden stuk in de NRC van afgelopen dinsdag!
Hartelijk dank hiervoor.

We kennen elkaar van onze gedeelde tijd aan de UvH; ik als student (2000 – 2007), jij als mijn docent. Onvergetelijk waren voor mij oa je colleges over de Islam, waarin je de Koran reciteerde en je me kennis liet maken met het Soefisme. Je staat aldus in mijn geheugen gegrift!

Ik begrijp uit je bericht dat je als naaste nauw met de Levenseindekliniek te maken hebt gehad.

Dat zal een indrukwekkend proces zijn geweest – en zo heb ik ook naar de betreffende documentaire gekeken: met compassie.

Inderdaad is de indruk die mij restte vooral gelegen in het ontbreken van een vruchtbare dialoog achteraf, zowel direct na de uitzending als de in mijn ogen totaal ontspoorde discussie die maatschappelijk ontstond.
Daarom neem ik dankbaar kennis van de links en de literatuur die je ons toezond.
Ik zal deze met belangstelling doornemen in mijn ‘queeste naar de dialoog’, wat ik als de essentie van mijn vak beschouw.

Indien mogelijk – maar wellicht kan ik het via je website vinden? – zou ik heel graag je essay over Euthanasie & Transformatie ontvangen. Zou je die willen toesturen? Ik zou daar blij mee zijn!

Dank voor de moeite die je nam om ons te berichten,
Ik groet je zeer hartelijk en hoop dat het je goed gaat,

Froukje

Verstuurd vanaf mijn iPad: Op 25 feb. 2016 om 12:48 heeft Weidema, Frouk <[email protected]> het volgende geschreven:

*

Dag Fons,

Dank je voor het toesturen van het artikel dat ik met heel veel belangstelling heb gelezen.
Mooi dat je het hebt opgedragen aan je broer die je – naar wat ik van Colette heb gehoord- met zoveel zorg in dit proces hebt begeleid.
Ik ben het helemaal met je eens dat de scheiding van lichaam en geest als achterhaald zou moeten worden beschouwd.
En ook dat het bewust willen sterven voor alle betrokkenen met veel aandacht omringd zou moeten worden, maar niet thuishoort in het strafrecht.

Lieve groet,
Teja

*

—–JochUm Damstra  philosopher & entrepeneur “Mooie site Fons Elders”

*

Daphne De Regt  UvH  likes your post

*

Hoi Fons, ik heb nog geen inhoudelijke reactie, maar ben blij iets van/over jou te vernemen. Afgelopen maanden waren voor mij niet de gemakkelijkste, daardoor was ik erg bepaald tot huis en tuintje. Wil je graag weer eens zien/spreken. Kan dat? See you soon, JH

*

Dank je Fons,

je essay is me uit het hart gegrepen en geeft informatie uit nog niet ontdekte bronnen.
ik vind je heel moedig. Lieve groet van Pamela k.

*

The way

Dierbare Fons,

It was, It happened…It is…
Wat een speciale ontmoeting met jou, met ons drieën.
Waarheidlievend en hartverwarmend voor de ziel.
Via gedachtes, verhalen de weg naar een totaal open ruimte.
Ik heb geen voorkeur want het is de weg ernaar toe maar dat laatste stuk van onze ontmoeting heeft me zeer geraakt.
Het veld van totale openheid, waar niets meer tussen staat.
Waar verhalen, identiteit/ identiteit met, het ‘ik’ weg valt.
Daar ontvouwde zich iets…
Ik ken die staat van Zijn goed.
Als kind kende ik het al en was het verlangen naar de dood heel groot, nog komt het soms voorbij.
Vandaar mijn grote belangstelling naar sterven (mijn doorvragen naar je broer en euthanasie) de dood.. wat is dood?
Dood is een dead body.

Ik ben daar diep in gegaan…onderzoek op los gelaten.
verlangen naar de dood, verlangen naar de bron, ‘mijn’ oorsprong.
Als ik daar in ben en bij kan blijven dan zie ik mijn worsteling met het leven. Om vanuit die bron elke dag opnieuw het leven in te stappen. En dan elke ochtend op te staan en te realiseren niet ik sta op maar het leven staat op.
Het mysterie, het leven komt door mij heen,
Waar ‘mijzelf leren kennen ‘ het hoogste goed is in mijn leven.
Geschiedenis kan ik niet veranderen, wel mijzelf door die geschiedenis leren kennen…en beyond.
Mijn liefde voor waarheid loopt hier hand in hand.
Dans is hierin een groot medium.
Mijn lichaam als instrument waarvan ik mij vaak afvraag… wie doet dit?

Goh, ik begin je te schrijven om je te bedanken voor de waarachtige ontmoeting en zomaar rollen de woorden om dit met je te delen eruit…
dit bedoel ik..

Dank! Fons,

How precious en inspirerend,
Ik zie je nog eens graag,

Tot plotseling…
Take care, deeply,

Sanne van V.

*

Dag Fons hier mijn bedenking bij het beleven van euthanasie .

Voor mij is het vrijwillig beëindigen van je leven, zoals het beleven van je leven, een persoonlijke belevenis. Waarom zouden we de verantwoordelijkheid in handen leggen van de medische wereld?

Het is onze keuze en, zoals we ons leven beleefd hebben, waarom zouden we, dit belangrijke moment van vertrek, ook niet met onze persoonlijke waarden beleven. Wij hebben het recht, en de mogelijkheid om dit te doen. Alleen als het voor ons niet mogelijk is kunnen we de hulp vragen van een dokter. Het was voor ons, medisch team, zinvol om de patiënt te helpen, als hij er niet toe in staat was. Zo niet, was het voor mij zeer moeilijk om deze beslissende, belangrijke en zeer persoonlijke taak, uit handen te nemen van die persoon.

Dit is mijn gevoel, en hoe meer ik er ook voor mezelf over nadenk, hoe meer ik hoop, als het nodig zou zijn, dat ik op een mooie, persoonlijke manier, met mijn levens ritueel, afscheid zal kunnen nemen van het leven.

En voor nu wens ik jullie, om te genieten van jullie verblijf in Frankrijk.

Dikke kus

Chantal